ಅಜ್ಞಾತನಿಗೆ...

ಅತಿಥಿಯೇ ನೀನು?
ಕರೆಯದೇ ಬಂದವ; ಅಭ್ಯಾಗತ!
ಬಯಸಿ ಬಯಸಿ ಕೂಗಿ ಕರೆದು
ಕರೆಯೋಲೆ ನೀಡಿದರೂ...
ಬಾರದೇ ಇರಬಲ್ಲ ಕಟುಹೃದಯಿ ನೆಂಟ;
ಅಗೋ ಬಂದೆಯಲ್ಲ,
ಯಾರೂ ನೋಡದ ಹೊತ್ತು,
ಯಾರಿಗೂ ನೀನು ಬೇಡದ ಹೊತ್ತು.
ಮತ್ತೆ, ಹೊತ್ತು-ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ
ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕಾದ ಕರ್ಮ
ನಮ್ಮ ತಲೆಗೆ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟು-
ಮೌನವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತೀ!

ನಿನ್ನ ಮೌನದಲ್ಲೂ ಭೀಕರ ಗದ್ದಲ;
ಯಾರೂ ಕಾಣದಂತೆ
ಎಲ್ಲರೆದುರಿಗೇ ಕೀಳುತ್ತಿರುತ್ತಿ-
ಅರಿಯದ ಕರುಳನ್ನು,
ತಿಳಿಯದ ಕುರುಳನ್ನು,
ಮರೆಯದ ಮನವನ್ನು,
ತೊರೆಯಲಾರದ ಮನೆಯನ್ನು!
ಮುರಿಯುವ, ತುಳಿಯುವ, ಅಳಿ-
-ಸುವ ಕೆಲಸದ ನಿನಗೆ
ಸಮಾಧಾನ ನೆಮ್ಮದಿ ಕೊಡಿಸುವ
ಬಯಕೆ ಬರುವುದೇಕೆ ವಿರಳ?
ಆಹ್ವಾನಗಳಿಗೆ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ಕ್ರೂರಿ ನೀನು!

ಒಂಟರಬಡುಕ ಸುಂಟರಗಾಳಿ
ನಿನಗೆ ಯಾರೂ ಜತೆಗಾರರಿಲ್ಲ,
ನೀನು ಯಾರಿಗೂ ಜೊತೆಗಾರ-
ನಲ್ಲ; ಧುತ್ತೆಂದು ಬಂದು-
ಥಟ್ಟನೆ ತಬ್ಬಿ
ಅಲ್ಲೇ ಇಲ್ಲವಾಗುವ ನಿನಗೆ
ಭಾವನೆಗಳ ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲ,
ಕಾಮನೆಗಳು ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ,
ಸಂಬಂಧ, ವಾವೆ-ವರಸೆಗಳ
ಅರಿವು ಸುಳಿವು ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ.

ಎಂದಾದರೂ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯ-
ಹೊರೆ ಹೊತ್ತು ನೋಡಿದ್ದೀಯ?
ಯಾವಾಗ ಯಾರ ಮೇಲಾದರೂ ಅದನ್ನು
ಹೇರಿಸುತ್ತೀಯಲ್ಲ; ಭಾರ ಎತ್ತಿದ್ದೀಯ?
ಎತ್ತದ ಕತ್ತಿನ ರಣಭಾರದಿ ಅತ್ತಿದ್ದೀಯ?
ಬಾಳಿ, ಬದುಕಿನ ಬವಣೆ ಅರಿತಿದ್ದೀಯ?
ನ್ಯಾಯಾನ್ಯಾಯಗಳ ಫಲ ಉಂಡಿದ್ದೀಯ?
ಇಲ್ಲೇ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲೇ
ಸುಳಿದಾಡುತ್ತಿರುತ್ೀ, ಆದರದರ
ಅರಿವು ಕೂಡ ನಮಗಾಗದಂತೆ;
ಎಲ್ಲೋ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾಗುತ್ತೀ,
ನಿನ್ನನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡದಂತೆ!

ಯಾರಯ್ಯ, ಯಾರು ನೀನು?
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಬಲೆಬೀಸಿ ಬೇಟೆ-
ಯಾಡುವ ಕರಾಳ ಭಯಾನಕ-
ಕಿರಾತಕನೆ? ಕಂಡವರಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ.
ಆದರೂ ಕೇಳಯ್ಯ ಒಂದು ಮಾತು-
ನೀನೇ ಭೀಷಣ ಪಾಷಾಣ ಹೃದಯಿ
ಅಂದುಕೊಳ್ಳಬೇಡ; ನೋಡಲ್ಲೇ-
ನಿನ್ನ ದಪ್ಪ ಮೂಗಿನಡಿಯ ಕಪ್ಪು
ದಟ್ಟ ಮೀಸೆಯೆಡೆಯಲ್ಲೇ(?)
ಅಡಗಿರುವರು ನರಕುಲಾಂತಕ ನರರು!

ಏಕಚಕ್ರಾಧಿಪತಿ ನೀನೆಂದು-
ಕೊಂಡೆಯ? ನಿನಗದು ಸಲ್ಲ!
ಯಾರಿಗೆ ಹೊಂಚು ಹಾಕುತ್ತಿರುವೆಯೀಗ?
ಬೇಗ ಯಾರಾದರೂ ಬೇಕೆಂದಿದ್ದರೆ-
ಕದಲು ಇಲ್ಲಿಂದ, ಆ ಕಡೆಗೆ
ಅಲ್ಲಿ ಕಾದಿದೆ ನಿನ್ನ ‘ಕಾಯ’ದ ಕದನ,
ಅದೇ ಅನಿವಾರ್ಯವೀಗ, ಹೋಗಲ್ಲಿ.
ಅವಿರತ ನಿನ್ನ ಭಯದಲ್ಲಿ,
ನಿನ್ನ ತೊಲಗಿಸಲರಿಯದೆ
ಬಾಗಿ ಕಾದು ಕದ್ದು
ಅವಿತಿರುವುದನರಿತೂ ನೀ
ಮತ್ತೆ ಇತ್ತ ಮುತ್ತಿಕ್ಕ ಬಂದರೆ
ನಾನೆನ್ನಬಹುದು-
‘ತೊಲಗಾಚೆ’! ಅಷ್ಟೇ!
(೦೨-ಡಿಸೆಂಬರ್-೧೯೯೯)