ತುಂಟ ಮರಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆ

ಮೊನ್ನೆ ತಾನೇ ಊರಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ನಮ್ಮ ಸಂಬಂಧಿಯೊಬ್ಬರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಒಂದು ಘಟನೆಯನ್ನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನಿಸಿದೆ.
ಅಂಥ ಮಹತ್ತರ ಘಟನೆಯೇನಲ್ಲ, ಆದರೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎಂದಾದರೊಮ್ಮೆ ಇಂಥದ್ದು ನಡೆದಿರಬಹುದು, ಅಥವಾ ನಡೆಯಬಹುದಾದ್ದು.

ನಮ್ಮ ಸಂಬಂಧಿಯ ಮನೆಗೆ ನಮ್ಮ ಭೇಟಿ. ಅವರಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಪೋರಿ. ತುಂಬಾ ತುಂಟಿ. ಬಾಯಿ ತುಂಬಾ ಮಾತು. ಎಲ್ಲರ ಪರವಾಗಿಯೂ ಒಬ್ಬಳೇ ಮಾತಾಡಿ ಮುಗಿಸುವಷ್ಟು ಬಾಯಿಬಡುಕಿ. ಹೊತ್ತು ಗೊತ್ತಿನ ಪರಿವೆಯಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದೇನೆ, ಎಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ, ಸುತ್ತ ಯಾರಿದ್ದಾರೆ, ಯಾವುದರ ಗೊಡವೆಯೂ ಅವಳಿಗೆ ಇರುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಮಾತಿಗೆ ಒಂದು ವ್ಯಕ್ತಿ ಇದ್ದರೆ ಸರಿ.

ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದಾಗಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಅವಳಿಗೆ ಬೇಕಾದಂತೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಉತ್ತರ ಪಡೆದಿದ್ದಳು. ಕೆಲವು ಸಲ ತನ್ನ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ, ಅಜ್ಜಿಯ ಒಳಗುಟ್ಟುಗಳನ್ನೂ ನಮ್ಮೊಡನೆ ಸಾರಿದ್ದಳು. ಅದೇ ಸಂಜೆ ನಾನು ಮನೆಯ ಹಿಂದೆ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಬದಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅಲ್ಲಿ ಪೋರಿಯ ಅಮ್ಮ ಗೋಡೆಗೊರಗಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ, ಪೋರಿ ಒಂದು ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಒಳಗಿಂದ "ಹೇಳು, ಸುಮ್ನೇ ನಗ್ಬೇಡ.... ಹೇಳು..." ಅಂತಿದ್ದಾಳೆ. ನಾನು ಹೋಗಿದ್ದು ಗೊತ್ತಾದ್ರೆ ಅವಳು ತನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಮೇಲೇ ಕೋಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ (ಬಾಯಿ ಬಡುಕಿಯಾದ್ರೂ ಮರ್ಯಾದೆ ಜೋರಾಗಿದೆ ಪುಟ್ಟಮ್ಮಂಗೆ...) ಅಂತ ಮೊದಲೇ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಈ ಕಡೆ ಬಂದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಾದ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದೆ.

ಮತ್ಯಾವಾಗಲೋ ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಅವಳ ಅಮ್ಮನೇ ನನ್ನ ಬಳಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಮತ್ತೊಂದಿಷ್ಟು ನಕ್ಕಳು. "ಈ ಥರ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದ್ರೆ ಏನು ಉತ್ತರ ಹೇಳೋದೋ ಗೊತ್ತಾಗುದಿಲ್ಲ. ಹೇಳದಿದ್ರೆ ರಂಪ ಮಾಡ್ತಾಳೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ಇದ್ದಾಗಲೂ ಇಂಥ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳ್ತಾಳೆ, ತುಂಬಾ ಮುಜುಗರ ಆಗ್ತದೆ. ಹೇಳಿ ಅಕ್ಕ, ಇಂಥ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಹೇಗೆ ಉತ್ತರಿಸೋದು...?"

ಅದೇನಪ್ಪಾ ಅಂಥಾ ಮುಜುಗರದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅಂದ್ರಾ...

"ಟಾಯ್ಲೆಟ್ಟಲ್ಲಿ ಕೂತಾಗ, ಚಿಚ್ಚಿ (ಕಕ್ಕ) ಮಾಡಿ ಮುಗೀತು, ಇನ್ನು ಬರುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗ್ತದೆ? ಯಾವಾಗ ತೊಳೀಬಹುದು ಅಂತ ನಿಂಗೆ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗ್ತದೆ? ನಾ..ಆ..ಆ..ಳೆ ನಾನೇ ದೊಡ್ಡವಳಾಗಿ ನಾನೊಬ್ಳೇ ಇಲ್ಲಿ ಕೂತಾಗ ಚಿಚ್ಚಿ ಮುಗೀತು, ಇನ್ನು ತೊಳ್ಕೊಳ್ಬೇಕು ಅಂತ ನಂಗೆ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗ್ಬೇಕು...? ಆಗ ನೀನು ಹೊರಗೆ ನಿಂತು ಹೇಳುದಿಲ್ಲ ಅಲ್ವಾ, 'ಇನ್ನು ಸಾಕು... ಏಳು... ತೊಳೀತೇನೆ...' ಅಂತ; ಆ...ಗ ನಂಗೇ ಗೊತ್ತಾಗುದು ಹೇಗೆ?"

ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ತಿಳಿದೂ ಹೇಳದೇ ಇದ್ರೆ.....