ಜಗಲಿಯುದ್ದ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಹಣತೆಯಿರಿಸಿ
ತೈಲವೆರೆದು, ದೀಪವುರಿಸಿ
ಸಿಡಿಮದ್ದು ಸಿಡಿಸಿದ್ದು, ಕಿಲಕಿಲನೆ ನಕ್ಕಿದ್ದು
ತಮ್ಮ-ತಂಗಿಯರ ಕೂಡಿ
ಗೂಡುದೀಪ ಏರಿಸಿದ್ದು
ಹೂಗಳಾಯ್ದು ಮಾಲೆ ನೇಯ್ದು
ಅಪ್ಪನ ಗಡ್ಡದ ಜಡೆಯೊಳಿರಿಸಿ
ಅಮ್ಮನ ಉದ್ದದ ಮುಡಿಯೊಳಿರಿಸಿ
ತಂಗಿಯ ಮೋಟು ಜುಟ್ಟಿಗಿಳಿಸಿ ನಲಿದದ್ದು-
ಇಂದು ಬರೇ ನೆನಪು;
ಬಾಳಿನಲ್ಲಿ ಸವಿಯ ತರಲು
ಕಚಗುಳಿಯಿಡಲು ಸಿಹಿ ನೆನಪು.
ಹಾರಿ ಬಂದ ಯಂತ್ರ ಹಕ್ಕಿ
ಸಾವಿರಾರು ಜೀವ ಕುಕ್ಕಿ
ಭಸ್ಮವಾದ ಕನಸ ನೆಕ್ಕಿ
ನಗೆಯ ಬುಗ್ಗೆ ಆವಿ ಮಾಡಿ ತೂರಿಸಿದ್ದು
ರಣಭೇರಿ ಬಾರಿಸಿದ್ದು
ಜಗದ ಮನವ ಕೆರಳಿಸಿದ್ದು
ತಣ್ಣಗೆ ಮರಳಲ್ಲಿ ಹುದುಗಿಸಿದ್ದು-
ಇತ್ತೀಚಿನ ನೆನಪು;
ಬಾಳಿನಲ್ಲಿ ವಾಸ್ತವತೆಯ
ಬಿಂಬವಿರಲು ಕಹಿ ನೆನಪು.
(೦೫-ನವೆಂಬರ್-೨೦೦೨)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
koneya pyara yaavudara bagge barediddeye akka? nange arha aaglilla. saalugala rachane ashte oadi khushim patte:):)
ಗೌತಮ, ಈ ಕವನ ಬರೆದದ್ದು ೨೦೦೨ರಲ್ಲಿ; ಪ್ರಪಂಚದ ವಿತ್ತ ಕೇಂದ್ರಗಳೆನಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅವಳಿ ಕಟ್ಟಡಗಳು ಉರುಳಿದ ವರ್ಷದ ಬಳಿಕ, ದೀಪಾವಳಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ. ಆಗ ಅದೇ ದೊಡ್ಡ ದುರಂತ. ಆ ನಂತ್ರ ಹಲವಾರು ದುರಂತಗಳು ಆಗಿಹೋಗಿವೆ (ಆ ಘಟನೆ ಕೆಲವು ದುರಂತಗಳಿಗೆ ನಾಂದಿಯೂ ಆಗಿದೆ), ನಿಜ.
ಆ ಘಟನೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಬರೆದದ್ದು ಇದು.
"ಎಲ್ಲಿ ಹೋದವೊ ಗೆಳೆಯಾ ಆ ಕಾಲ!"
ಅವೆಲ್ಲ ನೆನಪುಗಳ ಖಜಾನೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚನೆ ಕೂತಿವೆ ಕಾಕಾ, ನಮ್ಮನ್ನು (ನೆನಪು) ಶ್ರೀಮಂತರಾಗಿಸುತ್ತಾ...
oh sari sari:)
Thanks Seetaaraama sir.
Post a Comment